αυτό που έχω διαβάσει σαν κανόνα διαμόρφωσης (και που μου το έχουν τονίσει άτομα που ασχολούνται δυο-τρεις δεκαετίες με το χόμπυ) είναι να μην κλαδεύουμε τα κλαδια που θέλουμε να παχύνουν μεχρι αυτά να φθάσουν κοντά στο επιθυμητό πάχος. Φυσικά, αν το κοντύνεις, πάλι θα παχύνει αλλά θα θέλει πολύ περισσότερο χρόνο. Το έχω διαπιστώσει στα δικά μου δέντρα, αφού για καιρό έκανα κάτι άσχετα κλαδέματα που απλώς με πήγαιναν πίσω. Όσο δε έβαζα τα δεντράκια μου σε μικρά ποτ για να φαίνονται νωρίς σαν μπονσάι, τόσο χειρότερη έκανα την κατάσταση (γι'αυτό έγραψα "στερνή μου γνώση να σ'είχα πρώτα").Νικολας72 έγραψε: ↑28 Σεπ 2020, 13:24IMG_1311.jpg
Γι' αυτό λένε πως μία εικόνα-χίλιες λέξεις...
Στην εικόνα της φωτογραφίας, βλέπουμε ένα από τα κλαδάκια που αρχικά είχε βγάλει το φυτό και το άφησα όπως κι εσύ να παχύνει αρκετά. Όταν έκανα το πρώτο κλάδεμα, δεν πήγα πίσω μέχρι το πρώτο ζευγάρι οφθαλμών (άλλο σφάλμα). Αφενός η έλλειψη εμπειρίας, αφετέρου το γεγονός ότι λυπάται κανείς να "αχρηστεύσει" την μέχρι σήμερα πρόοδο που έκανε το φυτό. Αποτέλεσμα..: το πρώτο κλάδεμα έγινε μετά το τρίτο κόμπο, όπου μετά άρχισε η συχνή επέμβαση, κλαδεύοντας κάθε φορά στο πρώτο ζευγάρι φύλλων. Τότε άρχισε πραγματικά να υπάρχει πολύ πυκνότερη βλάστηση, μικρότερα μεσοδιαστήματα, βάζοντας τις βάσεις για δημιουργία προοδευτικά ενός καλαίσθητου pad. Όμως, το αρχικό κομμάτι του κλαδιού, από τον κορμό μέχρι τον τρίτο κόμπο, αυτά τα 6 εκατοστά ίσιου κλαδιού, θα συνεχίσουν να χοντραίνουν και να ξυλοποιούνται αλλά πάντα θα είναι ένα ίσιο κομμάτι κλαδιού, που δεν το θέλουμε.
Τώρα, είμαι αναγκασμένος να κόψω κάποια στιγμή το κλαδί στον πρώτο κόμπο, στο πρώτο μάτι, αφαιρώντας όλη την ενέργεια από το φυτό, για να επαναφέρω το σχέδιο εντός πλαισίων. Άρα, και θα κόψω το pad που έχει αρχίσει να δημιουργείται, και θα ξανα-ξεκινήσω από την αρχή το φυτό στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά και θα ρισκάρω την υγεία του γιατί θα το αφήσω τελείως γυμνό. Και εντάξει, εδώ είναι μία ελιά, που συγχωρεί τα πάντα (...και τα κοάλα μη σου πω). Σε άλλη περίπτωση..?
Εάν από την αρχή που ξεκίνησε το φυτό, μόλις το νεαρό κλαδάκι συμπλήρωνε 6 έως 10 φύλλα, είχα κόψει το κλαδί (πριν παχύνει) στο πρώτο ζευγάρι, δεν θα πάχαινε? Φυσικά, ναι! Όμως, αφενός δεν θα του στερούσα σημαντικό μέρος του φυλλώματος (απ' τα 6 να το γυρίζω πίσω στα 2) άρα δεν θα το έβαζα σε κίνδυνο, αφετέρου δεν θα χρειαζόταν να το ξεκινήσω πάλι από την αρχή..! Το pad, θα είχε δημιουργηθεί πολύ κοντά στον κορμό, και θα συνέχιζα να κλαδεύω συστηματικά για να διορθώσω τις κατευθύνσεις.
Ας δούμε για παράδειγμα αυτό το pad, όπου η διαμόρφωση από την αρχή έγινε πάνω σε άλλη αρχή... (η φωτογραφία δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά αυτή είχα διαθέσιμη και φαίνονται αυτά που θέλω να πω...)
IMG_1335.jpg
Παρατήρησε μαζί μου, πόσο κοντά στον κορμό είναι η πρώτη διακλάδωση... Αυτό έγινε γιατί, πήγα και κλάδεψα νωρίς, στο πρώτο ζευγάρι φύλλων. Η ελιά τίναξε δύο νέα κλαδιά και μετά από το επόμενο ζευγάρι άλλα δύο κοκ. Εδώ είναι σίγουρο πως θα χρειαστεί να ξανακάνω πολλές επεμβάσεις. Όπως για παράδειγμα το κλαδάκι που φύτρωσε στην ένωση των δύο κλαδιών με το πρώτο αρχικό. Αυτό το κλαδάκι σήμερα δεν υπάρχει, το κλάδεψα γιατί εάν το άφηνα θα μου έφτιαχνε ένα τεράστιο κόμπο που θα διατάρασσε την ομαλότητα της μετάβασης από το πιο χοντρό στο πιο λεπτό προοδευτικά κλαδί. Τουλάχιστον όμως, δεν θα χρειαστεί να ξαναρχίσω όλο το κλαδί από την αρχή, ούτε να στερήσω από το φυτό ένα ολόκληρο pad, για το οποίο ξοδέψαμε εγώ χρόνο κι αυτό πόρους για να το φτιάξει. Άρα δεν θα του στερήσω και δυνατότητα να συνεχίσει να κάνει φωτοσύνθεση απ' αυτό το σημείο, που σημαίνει ότι το τμήμα των ριζών που αντιστοιχεί σ' αυτό το κλαδί θα συνεχίσει να τροφοδοτείται με ενέργεια.
Και πάλι, δεν διεκδικώ κανένα τίτλο. Μπορεί να κάνω λάθος, ωστόσο με αυτόν τον τρόπο σκέψης πορεύομαι εδώ και λίγο καιρό κι έτσι προσπαθώ να συνεχίζω να εργάζομαι. Άλλωστε, γι' αυτό υπάρχει αυτή η παρέα για να ανταλλάσουμε απόψεις και να βρίσκουμε τον δρόμο μας, βελτιώνοντας τις πρακτικές που ακολουθούμε και τις δεξιότητες μας. Βέβαια, υπάρχουν και οι εμπειρότεροι που θα μπορούσαν να μας δώσουν τα φώτα τους..!
Από τα δυο κλαδιά της ελιάς σου στις φωτό ποιο πάχυνε πιο γρήγορα? Αυτό που άφησες να μεγαλώσει ή αυτό που κλάδεψες νωρίς?
Πιστεύω ότι το λάθος δεν ήτανε ότι άφησες το πρώτο κλαδί να μακρύνει αλλά στο ότι δεν το έκοψες στην πρώτη σειρά οφθαλμών όταν έφθασε σε επιθυμητό πάχος. Ακόμα ένα λάθος που κάνουμε όλοι μας, μια και δεν μας πάει εύκολα το χέρι να κάνουμε δραστικό κλάδεμα όταν πρέπει, με συνέπεια να έχουμε πισωγύρισματα.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχει ρίσκο στην υγεία του δέντρου (όχι μόνο του συγκεκριμένου) αν το κλαδέψεις την κατάλληλη εποχή, το ταϊζεις καλά και κυρίως δώσεις χώρο στις ρίζες του προκειμένου να διορθωθεί μια ατέλεια.
Όλα τα παραπάνω είναι απλώς μια καλοπροαίρετη απάντηση με τα δικά μου επιχειρήματα και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να θεωρηθεί ότι θέλω να το παίξω ξερόλας. Δεν διεκδικώ δάφνες μάστερ των μπονσάι αντίθετα θεωρώ τον εαυτό μου αρχάριο. Αυτά που έγραψα είναι το αποτέλεσμα της μικρής εμπειρίας που έχω στο χόμπυ (μόλις τρία χρόνια) και των μαθημάτων που πήρα από απανωτά λάθη που έχω κάνει (και σίγουρα συνεχίζω να κάνω) τα οποία μου στοίχισαν σε χρόνο (στην καλύτερη περίπτωση) και σε απώλειες δέντρων (στην χειρότερη).
Να συμπληρώσω ότι πολύ θα ήθελα να υπήρχε η δυνατότητα τέτοιες συζητήσεις να γίνονται δια ζώσης, με καφέ και καμιά μπύρα, είμαι σίγουρος ότι θα ήτανε και χρήσιμες και ευχάριστες.
Εάν βρεθείς ποτέ προς Άρτα μεριά, έχεις πρόσκληση για επίσκεψη στον "Μικρόκοσμό" μου. Έτσι ονομάζω το μέρος της μέρος της αυλής που έχω τα δεντράκια μου. Θα χαρώ να γνωριστούμε από κοντά και να ανταλλάξουμε απόψεις.
ΥΓ η πρόσκληση ισχύει για όλα τα τακτικά μέλη του φόρουμ. Υπάρχει και σπιτικό τσίπουρο για καλωσόρισμα, φτιαγμένο από τις κληματαριές της αυλής.
