Αγαπητέ Hfestion,
ευχαριστώ για την επισήμανσή σου και κυρίως ευχαριστώ για το σχετικό βίντεο με τον Walter! Είναι ακριβώς ο προβληματισμός μου, αλλά εκπεφρασμένος από την αντίθετη πλευρά...
Ο Walter, όντας σίγουρος για την πορεία ανάπτυξης της οξιάς που έχει μπροστά του, για τις συνήθειες επούλωσης των πληγών της κλπ, με αυτή την σιγουριά που του δίνει η πολύχρονη ενασχόλησή του με το hobby, εκφράζει εμφατικά την άποψή του (η οποία είναι μάλιστα κάθετα αντίθετη από το manual των bonsai...) λέγοντας ότι πρέπει να ασχοληθεί κάποιος αμέσως-τώρα με τις τομές στα κλαδιά και τον κορμό που άφησαν τα πριόνια, ως σημάδια της ανθρώπινης παρέμβασης. Και πρέπει να το κάνει τώρα, γιατί αργότερα δεν θα μπορεί λόγω κλαδιών που θα υπάρχουν στα σημεία. Λέει επίσης ότι οι πληγές στα σημεία των τομών δεν θα επουλωθούν ποτέ! Θα υπάρχουν εκεί, ως αποδείξεις ανθρώπινης εργασίας. Και φυσικά καταλήγει στο περίφημο σλόγκαν "αν η πληγή είναι μεγάλη, κάν' την μεγαλύτερη... αν είναι άσχημη, κάν' την ακόμα ασχημότερη! Αρκεί να μοιάζει ότι έγινε από την φύση"..!!!
Βέβαια, αυτό αντιπροσωπεύει μία ολόκληρη προσέγγιση-κοσμοθεωρία, για το πως θα έπρεπε να δείχνει ένα ώριμο, έτοιμο δέντρο bonsai. Ο συγκεκριμένος είναι θιασώτης της λογικής "κάν' το να φαίνεται όσο γίνεται πιο φυσικό, σαν να ήταν πάντα έτσι στην φύση". Άρα, μην ακολουθείς τα αυστηρά στερεότυπα των στυλ που υπάρχουν στα βιβλία, αν δεν ταιριάζει στο ίδιο το δέντρο. Ακολούθησε την νόρμα που βλέπεις κατά κύριο λόγο στην φύση για το συγκεκριμένο είδος δέντρου. Κατά μία ερμηνεία, στο κάτω κάτω της γραφής, αυτό ακριβώς θα έπρεπε να είναι ένα δέντρο bonsai: ένα "δέντρο στο πιάτο", που αν και σε μικρογραφία ωστόσο όλες οι αναλογίες είναι τέτοιες (και τόσο επιμελημένα προσεγμένες από τον hobbista της τέχνης) που παραπέμπουν τον θεατή σε δέντρο που έχει 'δει (ή θα μπορούσε να 'δει) έξω στην φύση!
Βλέποντας ξανά και ξανά τα slideshows που ευγενικά παρέθεσε ο φίλος Jean-Zac, παρατηρώντας προσεκτικά αυτά τα αξιοθαύμαστα μικρότερα και μεγαλύτερα bonsai του ίδιου δέντρου, της μελικοκιάς, συνειδητοποιώ ότι οι κουφάλες στον κορμό είναι πράγματι ένα από τα τυπικά στοιχεία στο συγκεκριμένο είδος που του προσδίδουν αξία, τουλάχιστον με τα δικά μου κριτήρια αισθητικής. Σε κάποια δέντρα υπάρχουν εξογκώματα, τα οποία όμως βρίσκονται σε σημεία που εξυπηρετούν την γενικότερη ροή της κίνηση του κορμού ή των κλαδιών. Στο δικό μου δεντράκι, υπάρχει τουλάχιστον ένα εξόγκωμα χαμηλά, το οποίο δεν εξυπηρετεί αυτή την λογική, αφού ο κορμός δεν λυγίζει σε κείνο το σημείο προς την αντίθετη πλευρά αλλά συνεχίζει προς τα πάνω. Επομένως, το εξόγκωμα που μοιάζει με καρούμπαλο, διακόπτει την ροή της κίνησης του κορμού, ίσως να μπορούσε κάποιος να πει ότι δημιουργεί στιγμιαία το αντιαισθητικό αποτέλεσμα της ανάποδης κωνικότητας. Το ίδιο συμβαίνει και με κάποια εξογκώματα ακόμα χαμηλότερα στην βάση του κορμού.
Έχω δε την πεποίθηση, με δεδομένο ότι όλα τα δέντρα αναπτύσσουν το κορμό τους σε στιβάδες από μέσα προς τα έξω, πως όσο περνούν τα χρόνια ο κορμός θα συνεχίσει να χοντραίνει, το ίδιο και το καρούμπαλο. Δεν νομίζω οτι έχει κάποιο λόγο να σταματήσει να αναπτύσεται τοπικά ο φλοιός, (γύρω από το εξόγκωμα μόνο...), δίνοντας την ελπίδα ότι κάποια μέρα μετά από 20 χρόνια θα το αφομοιώσει παχαίνοντας ο υπόλοιπος κορμός και πλέον δεν θα φαίνεται τόσο πολύ ως καρούμπαλο. Άρα, νομίζω ότι πρέπει να αφαιρεθεί τώρα τμήμα του εξογκώματος, έτσι ώστε μετά από 20 χρόνια να μοιάζει κάτι φυσικό, ίσως μία μικρή κουφάλα του δέντρου που έγινε με τρόπο φυσικό όταν έσπασε ένα κλαδί που υπήρχε εκεί...
Τώρα βέβαια, θα πει κάποιος ότι είναι εξαιρετικά φιλόδοξο να μιλάς για το οπτικό αποτέλεσμα ενός δέντρου μετά από 20 χρόνια. Δεν ξέρουμε εάν θα ζει το δέντρο (ή εμείς...) μέχρι τότε! Και δίκιο θα έχει! Και οι απώλειες είναι σίγουρα μέρος του παιχνιδιού που λέγεται ζωή. Και στωϊκά, τις υπομένεις και συνεχίζεις και πας παρακάτω. Όπως ακριβώς συνεχίζει ένα δάσος που χάνει ένα μέρος του από φωτιά ή άλλο λόγο. Πάνε ας πούμε οι υλοτόμοι και αποψιλώνουν ένα κομμάτι του, κόβοντας μερικά δέντρα. Το δάσος, θα συνεχίσει να υπάρχει! Αυτήν την ρεαλιστική κια συνάμα αισιόδοξη πλευράς της ζωής σου περνάει η ενασχόληση με το bonsai και αυτήν υπηρετείς, είτε το έχεις συνειδητοποιήσει είτε όχι..!