Re: Αγριοελια Νο8
Δημοσιεύτηκε: 06 Απρ 2020, 14:18
Φίλε Γιάννη,
θα μπορούσα να γράψω κι εγώ κάτι που να εκφράζει το αίσθημα του σοκ (!!!) μπροστά στην εικόνα της καρατόμησης του δέντρου σου. Όμως, το θεωρώ απολύτως περιττό για δύο λόγους: 1ον το έγραψαν προηγουμένως οι συμφουρίτες, 2ον σίγουρα το ένιωσες πρώτος...
Θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ σε δύο-τρία σημεία, με αφορμή την επιλογή σου.
Πρώτον: Ρε φίλε, μπράβο για την τόλμη σου! Είδες το δέντρο σου με άλλη ματιά, εντόπισες τα σημεία που σε ενοχλούσαν (τα "αλλά" του...) και αποφάσισες να κάνεις κάτι γι' αυτό! Βρήκες μία εναλλακτική που σε γοητεύει περισσότερο, αποτύπωσες το όραμα σου λεπτομερώς, αναλογίστηκες τον "πόνο" που θα σου προκαλούσε η απαιτούμενη "θυσία" και προχώρησες! Έκανες την υπέρβαση σου και αυτό για μένα έχεις μεγάλη αξία! Μπράβο για το θάρρος που λίγοι από μας θα επιδείκνυαν σε ανάλογη περίπτωση!
Τίθεται πολλές φορές στην ζωή μας το ζήτημα της επιλογής ανάμεσα σ' αυτό που έχουμε και αυτό που θα θέλαμε να έχουμε. Ανάμεσα στο χειροπιαστό και το ιδεατό! Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από μας κάνουμε επιλογές συμβιβασμού. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σε όλη την ζωή μας, άλλοτε επιτυχημένα άλλοτε όχι τόσο. Και κάπου εκεί προσπαθούμε να βρούμε την ισορροπία μας ως άνθρωποι. Είναι γεγονός πως σε οποιαδήποτε πρόταση, σκέψη κλπ. κάνουμε, η αλήθεια αρχίζει μετά το "αλλά"... Συνήθως, όταν υπάρχει ένα "αλλά" στην πρόταση, ότι ακολουθεί μετά το "αλλά" ακυρώνει όλο το προηγούμενο! Πχ. "καλό παιδί ο Τάδε, αλλά είναι λίγο μ....!" Αυτό που ακολουθεί μετά το "αλλά" είναι η αλήθεια που διαγράφει ουσιαστικά το προηγούμενο νόημα... Άρα, εφόσον ένιωθες εσύ, ως ο καλλιεργητής και αποκλειστικός υπεύθυνος του δέντρου σου ότι υπήρχαν "αλλά" στο δέντρο σου, καλά έκανες και έδρασες με τρόπο που επαναφέρει το δέντρο σου σε θέση που να σου εμπνέει μία πιο ελπιδοφόρα και ικανοποιητικότερη μελλοντική εξέλιξη.
Δεύτερον: Συμφωνώ με την άποψη του Θάνου για την εναέρια καταβολάδα, μάλιστα εγώ το έκανα ήδη σε ελιά και έχω ήδη άλλο ένα δεντράκι εξαιτίας αυτής της λογικής. Ωστόσο, υπάρχει νομίζω μία διαφορά στον τρόπο σκέψης που ξεκινάει με το "κρίμα είναι" & "να μην πάει τίποτα χαμένο", και τον δικό σου που αν δεν κάνω λάθος είναι να έχεις στην συλλογή σου λιγότερα δέντρα αλλά ποιοτικότερα από άποψης ωριμότητας bonsai. Δηλαδή, θέλεις να έχεις λίγα και καλά. Δέντρα που είναι πιο κοντά στο να χαρακτηρίζονται ολοκληρωμένα έργα (όσο μπορεί να είναι δόκιμος αυτός ο όρος για δέντρα bonsai). Ο πρώτος τρόπος σκέψης, (τον οποίο έχω υιοθετήσει κι εγώ προσωπικά) οδηγεί σε ένα κήπο με πολλές γλάστρες και pot, που έχουν διάφορα φυτά που θα ήθελε κάποτε ο καλλιεργητής να τα δει να γίνονται bonsai. Είναι συνήθως γεμάτος με pre-bonsai και (κατηγορία που έχω ονομάσει εγώ) wanna be pre-bonsai. Το αποτέλεσμα είναι η διάσπαση του ενδιαφέροντος σε πολλά μικρά δεντράκια και φιλόδοξα σχέδια, μεγάλη απαιτούμενη προσοχή και φροντίδα για πλήθος φυτών που είναι στην αρχή τους (άρα επίφοβα ως προς την επιβίωση) και όση ικανοποίηση μπορεί να δώσει το γεγονός ότι επιβίωσαν άλλη μία χρονιά (κάνω και την αυτοκριτική μου παράλληλα)! Στην δεύτερη περίπτωση, έχει κανείς λιγότερα δέντρα, αλλά αρκετά πιο κοντά σε ένα τελικό αποτέλεσμα, που σαφώς ικανοποιεί περισσότερο! Βέβαια, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως και τα δύο είναι απολύτως παραδεκτοί τρόποι ενασχόλησης-επιλογές με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Και από οικονομικής πλευράς να το δει κανείς, μπορεί κάποιος που αγοράζει ξανά και ξανά 5-10 μικρά δεντράκια από φυτώρια κάθε χρόνο, και προσπαθεί να τα καλλιεργήσει, και χάνει μερικά κάθε χρόνο και ξανα-αγοράζει μερικά κλπ., εάν ξόδευε τα ίδια χρήματα για ένα μόνο δέντρο κάθε χρόνο, ίσως να είχε στην συλλογή του μερικά μικρά αριστουργήματα σε ένα βάθος 5-10 ετών, αντί για μερικές δεκάδες pre-bonsai & wanna be bonsai...
Τρίτον: Δεν έχει νόημα για μένα να προσδώσω αρνητική χροιά σε κάτι που ήδη έγινε! Καταρχήν γιατί έγινε και δεν αλλάζει! Έπειτα, η κατόπιν εορτής κριτική, είναι στείρα. Δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα. Εποικοδομητική είναι η κριτική, όταν γίνεται σε επίπεδο σχεδιασμού, όταν γίνεται τεκμηριωμένα και όταν μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες πιθανές επιλογές. Τότε, και μόνο. Άρα, (προς τους συμφουρίτες η έκκληση...) αν δεν έχετε να πείτε τίποτα καλό, απλά μην πείτε τίποτα.
Γιάννη, το σχέδιο σου για το μέλλον του δέντρου είναι πολύ όμορφο. Πραγματικά το δέντρο σου έχει ο,τι χρειάζεται για να γίνει ένα εξαιρετικό shohin. Τί ύψος έχει μετά το κλάδεμα, απ' το χείλος του pot μέχρι την τομή? Καταλαβαίνω ότι είναι απλά το πρώτο σχέδιο που σου ήρθε μέχρι τώρα και οτι μπορείς να το αλλάξεις άπειρες φορές ανάλογα και με το τί θα σου δώσει ως επιλογές το ίδιο το δέντρο, ωστόσο η σκέψη σου για ένα χαμηλό κλαδί (τύπου cascade) στα αριστερά (όπως το έχεις σχεδιάσει) δεν είμαι σίγουρος ότι έχει να του προσθέσει πολλά. Κι αυτό γιατί, ακόμα και η πιο ταπεινή πιθανή κόμη (ας υποθέσουμε μία απλή broom style), σε στρογγυλεμένο ομπρελοειδές ή σε τριγωνικό σχήμα, θα είναι ήδη αρκετή για να αναδείξει την δραματικότητα που ήδη διαθέτει ο κορμός του και το nebari του. Θα πρότεινα να το ξανασκεφτείς (άλλωστε θα έχεις πάρα πολύ χρόνο γι' αυτό...) για να μην οδηγηθείς από υπερβολικό ζήλο σε ένα αποτέλεσμα που θα καταλήξει απλά "υπερβολή" σε όλα του.
Τέλος, (έτσι για την ιστορία το αναφέρω...) πως ο φίλος Jean Zac, με την εικόνα του απέδωσε εξαιρετικά αυτό που εγώ χρειάστηκε μερικές αράδες για να το περιγράψω στην προηγούμενη ανάρτηση. Ανάπτυξη του αριστερού κλαδιού (εγώ το φαντάστηκα και με περισσότερο φύλλωμα...) σε αρμονία (και ως προέκταση) με το τριγωνικό σχήμα του επάνω τμήματος του φυλλώματος. Παραμένει μία πολύ ωραία εικόνα φίλε Jean Zac, ακόμα κι αν δεν την δούμε ποτέ στο δέντρου του φίλου μας του Γιάννη.
Γιάννη, οι ελιές είναι ευλογημένα δέντρα. Το ξέρεις είμαι σίγουρος. Θα πετάξει σύντομα πολύ μεγάλη ανάπτυξη από παντού το δέντρο. Θα σου δώσει πολλές νέες επιλογές. Συνέχισε να κάνεις τις επιλογές σου με θάρρος και όραμα. Καλή επιτυχία.
θα μπορούσα να γράψω κι εγώ κάτι που να εκφράζει το αίσθημα του σοκ (!!!) μπροστά στην εικόνα της καρατόμησης του δέντρου σου. Όμως, το θεωρώ απολύτως περιττό για δύο λόγους: 1ον το έγραψαν προηγουμένως οι συμφουρίτες, 2ον σίγουρα το ένιωσες πρώτος...
Θα ήθελα όμως να επικεντρωθώ σε δύο-τρία σημεία, με αφορμή την επιλογή σου.
Πρώτον: Ρε φίλε, μπράβο για την τόλμη σου! Είδες το δέντρο σου με άλλη ματιά, εντόπισες τα σημεία που σε ενοχλούσαν (τα "αλλά" του...) και αποφάσισες να κάνεις κάτι γι' αυτό! Βρήκες μία εναλλακτική που σε γοητεύει περισσότερο, αποτύπωσες το όραμα σου λεπτομερώς, αναλογίστηκες τον "πόνο" που θα σου προκαλούσε η απαιτούμενη "θυσία" και προχώρησες! Έκανες την υπέρβαση σου και αυτό για μένα έχεις μεγάλη αξία! Μπράβο για το θάρρος που λίγοι από μας θα επιδείκνυαν σε ανάλογη περίπτωση!
Τίθεται πολλές φορές στην ζωή μας το ζήτημα της επιλογής ανάμεσα σ' αυτό που έχουμε και αυτό που θα θέλαμε να έχουμε. Ανάμεσα στο χειροπιαστό και το ιδεατό! Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από μας κάνουμε επιλογές συμβιβασμού. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε σε όλη την ζωή μας, άλλοτε επιτυχημένα άλλοτε όχι τόσο. Και κάπου εκεί προσπαθούμε να βρούμε την ισορροπία μας ως άνθρωποι. Είναι γεγονός πως σε οποιαδήποτε πρόταση, σκέψη κλπ. κάνουμε, η αλήθεια αρχίζει μετά το "αλλά"... Συνήθως, όταν υπάρχει ένα "αλλά" στην πρόταση, ότι ακολουθεί μετά το "αλλά" ακυρώνει όλο το προηγούμενο! Πχ. "καλό παιδί ο Τάδε, αλλά είναι λίγο μ....!" Αυτό που ακολουθεί μετά το "αλλά" είναι η αλήθεια που διαγράφει ουσιαστικά το προηγούμενο νόημα... Άρα, εφόσον ένιωθες εσύ, ως ο καλλιεργητής και αποκλειστικός υπεύθυνος του δέντρου σου ότι υπήρχαν "αλλά" στο δέντρο σου, καλά έκανες και έδρασες με τρόπο που επαναφέρει το δέντρο σου σε θέση που να σου εμπνέει μία πιο ελπιδοφόρα και ικανοποιητικότερη μελλοντική εξέλιξη.
Δεύτερον: Συμφωνώ με την άποψη του Θάνου για την εναέρια καταβολάδα, μάλιστα εγώ το έκανα ήδη σε ελιά και έχω ήδη άλλο ένα δεντράκι εξαιτίας αυτής της λογικής. Ωστόσο, υπάρχει νομίζω μία διαφορά στον τρόπο σκέψης που ξεκινάει με το "κρίμα είναι" & "να μην πάει τίποτα χαμένο", και τον δικό σου που αν δεν κάνω λάθος είναι να έχεις στην συλλογή σου λιγότερα δέντρα αλλά ποιοτικότερα από άποψης ωριμότητας bonsai. Δηλαδή, θέλεις να έχεις λίγα και καλά. Δέντρα που είναι πιο κοντά στο να χαρακτηρίζονται ολοκληρωμένα έργα (όσο μπορεί να είναι δόκιμος αυτός ο όρος για δέντρα bonsai). Ο πρώτος τρόπος σκέψης, (τον οποίο έχω υιοθετήσει κι εγώ προσωπικά) οδηγεί σε ένα κήπο με πολλές γλάστρες και pot, που έχουν διάφορα φυτά που θα ήθελε κάποτε ο καλλιεργητής να τα δει να γίνονται bonsai. Είναι συνήθως γεμάτος με pre-bonsai και (κατηγορία που έχω ονομάσει εγώ) wanna be pre-bonsai. Το αποτέλεσμα είναι η διάσπαση του ενδιαφέροντος σε πολλά μικρά δεντράκια και φιλόδοξα σχέδια, μεγάλη απαιτούμενη προσοχή και φροντίδα για πλήθος φυτών που είναι στην αρχή τους (άρα επίφοβα ως προς την επιβίωση) και όση ικανοποίηση μπορεί να δώσει το γεγονός ότι επιβίωσαν άλλη μία χρονιά (κάνω και την αυτοκριτική μου παράλληλα)! Στην δεύτερη περίπτωση, έχει κανείς λιγότερα δέντρα, αλλά αρκετά πιο κοντά σε ένα τελικό αποτέλεσμα, που σαφώς ικανοποιεί περισσότερο! Βέβαια, ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως και τα δύο είναι απολύτως παραδεκτοί τρόποι ενασχόλησης-επιλογές με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους.
Και από οικονομικής πλευράς να το δει κανείς, μπορεί κάποιος που αγοράζει ξανά και ξανά 5-10 μικρά δεντράκια από φυτώρια κάθε χρόνο, και προσπαθεί να τα καλλιεργήσει, και χάνει μερικά κάθε χρόνο και ξανα-αγοράζει μερικά κλπ., εάν ξόδευε τα ίδια χρήματα για ένα μόνο δέντρο κάθε χρόνο, ίσως να είχε στην συλλογή του μερικά μικρά αριστουργήματα σε ένα βάθος 5-10 ετών, αντί για μερικές δεκάδες pre-bonsai & wanna be bonsai...
Τρίτον: Δεν έχει νόημα για μένα να προσδώσω αρνητική χροιά σε κάτι που ήδη έγινε! Καταρχήν γιατί έγινε και δεν αλλάζει! Έπειτα, η κατόπιν εορτής κριτική, είναι στείρα. Δεν μπορεί να γεννήσει τίποτα. Εποικοδομητική είναι η κριτική, όταν γίνεται σε επίπεδο σχεδιασμού, όταν γίνεται τεκμηριωμένα και όταν μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερες πιθανές επιλογές. Τότε, και μόνο. Άρα, (προς τους συμφουρίτες η έκκληση...) αν δεν έχετε να πείτε τίποτα καλό, απλά μην πείτε τίποτα.
Γιάννη, το σχέδιο σου για το μέλλον του δέντρου είναι πολύ όμορφο. Πραγματικά το δέντρο σου έχει ο,τι χρειάζεται για να γίνει ένα εξαιρετικό shohin. Τί ύψος έχει μετά το κλάδεμα, απ' το χείλος του pot μέχρι την τομή? Καταλαβαίνω ότι είναι απλά το πρώτο σχέδιο που σου ήρθε μέχρι τώρα και οτι μπορείς να το αλλάξεις άπειρες φορές ανάλογα και με το τί θα σου δώσει ως επιλογές το ίδιο το δέντρο, ωστόσο η σκέψη σου για ένα χαμηλό κλαδί (τύπου cascade) στα αριστερά (όπως το έχεις σχεδιάσει) δεν είμαι σίγουρος ότι έχει να του προσθέσει πολλά. Κι αυτό γιατί, ακόμα και η πιο ταπεινή πιθανή κόμη (ας υποθέσουμε μία απλή broom style), σε στρογγυλεμένο ομπρελοειδές ή σε τριγωνικό σχήμα, θα είναι ήδη αρκετή για να αναδείξει την δραματικότητα που ήδη διαθέτει ο κορμός του και το nebari του. Θα πρότεινα να το ξανασκεφτείς (άλλωστε θα έχεις πάρα πολύ χρόνο γι' αυτό...) για να μην οδηγηθείς από υπερβολικό ζήλο σε ένα αποτέλεσμα που θα καταλήξει απλά "υπερβολή" σε όλα του.
Τέλος, (έτσι για την ιστορία το αναφέρω...) πως ο φίλος Jean Zac, με την εικόνα του απέδωσε εξαιρετικά αυτό που εγώ χρειάστηκε μερικές αράδες για να το περιγράψω στην προηγούμενη ανάρτηση. Ανάπτυξη του αριστερού κλαδιού (εγώ το φαντάστηκα και με περισσότερο φύλλωμα...) σε αρμονία (και ως προέκταση) με το τριγωνικό σχήμα του επάνω τμήματος του φυλλώματος. Παραμένει μία πολύ ωραία εικόνα φίλε Jean Zac, ακόμα κι αν δεν την δούμε ποτέ στο δέντρου του φίλου μας του Γιάννη.
Γιάννη, οι ελιές είναι ευλογημένα δέντρα. Το ξέρεις είμαι σίγουρος. Θα πετάξει σύντομα πολύ μεγάλη ανάπτυξη από παντού το δέντρο. Θα σου δώσει πολλές νέες επιλογές. Συνέχισε να κάνεις τις επιλογές σου με θάρρος και όραμα. Καλή επιτυχία.