Νικολας72 έγραψε: ↑30 Ιούλ 2019, 16:21
Κι άλλη ελιά σήμερα..? Τί έγινε ρε παιδιά? Της "Αγίας Ελιάς" είναι σήμερα?
Φίλε Hfestion, (sorry δεν έχουμε γνωριστεί, οπότε σε φωνάζω με το ψευδώνυμό σου...) μπράβο για την εξέλιξη των δέντρων (είναι δύο δέντρα σωστά?) Γιατί αν δεν είναι δύο, τότε σίγουρα η περιστροφή της γλάστρας στις 7 τελευταίες φωτογραφίες εμένα με ξεγελάει (για να μην πω με ξεπερνάει...). Που σημαίνει ότι η δουλειά που της έχεις κάνει και το κλάδεμά της, σου προσφέρουν ένα δέντρο χαμαιλέοντα!!!
Στις πρώτες τρεις φωτογραφίες, δείχνει να είναι ένα τελείως διαφορετικό δέντρο (απ' ότι στις επόμενες 4...) Αναφέρομαι πάντα στη βραδυνή σειρά φωτογραφιών, και χαίρομαι που ακολούθησες την συμβουλή για βραδυνές φωτογραφήσεις:
δείχνουν τέλεια!!!
Θα ήθελα να αναφερθώ σ' αυτό που είπες για την ελιά, ότι δεν καταλαβαίνεις εποχές, γιατί δεν βλέπεις ανθούς και καρπούς... Είναι αλήθεια αυτό που έγραψες, αλλά υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που δεν έχεις δει ποτέ σου μία ελιά να ανθίζει (όπως και οι περισσότεροι από εμάς). Είναι που τις ξεσκίζουμε (με την καλή έννοια...) στο κλάδεμα! Είναι βέβαια πολύ προκλητικές και οι ίδιες, αφού σου τινάζουν κάτι κλαδιά απίστευτα μακρυά από το σχέδιο που έχεις κάνει... το τραβάει ο οργανισμός τους!
Όμως, είναι και η φυσιολογία του δέντρου τέτοια: δεν ξέρω εάν οι παλιότεροι το γνωρίζουν, εγώ το έμαθα διαβάζοντας βιβλία γεωπονίας για την ελιά. Το σημείο στο οποίο η ελιά πρόκειται -την επόμενη χρονιά- να αναπτύξει ανθοφόρους (και στην συνέχεια καρποφόρους) βλαστούς, είναι πολύ συγκεκριμένο: είναι το τμήμα του κλαδιού το οποίο πρόλαβε να αναπτύξει φέτος! Εκεί λοιπόν, στις μασχάλες των φύλλων που έφτιαξε φέτος, εκεί θα αναπτύξει τα ανθοφόρα βλαστάρια, που συνεπακόλουθα θα καρποφορήσουν κάποια στιγμή. Όταν λοιπόν είμαστε με ένα ψαλίδι στο χέρι για να σουλουπώσουμε τις ελιές μας, τότε δεν δίνουμε κανένα περιθώριο στο δεντράκι να φτάσει στο σημείο της ανθοφορίας. Όσο του κόβουμε, τόσο αυτό αισθάνεται την απειλή (να μείνει χωρίς επαρκές φύλλωμα για να ζήσει) και δώσ' του ξαναπετάει λαίμαργα απ' όπου μπορεί. Ξανακόβουμε εμείς για να την συνεφέρουμε... και διατηρείται αυτός ο φαύλος κύκλος απ' αόριστον.
Την ίδια σκέψη είχα κι εγώ για τις δικές μου. Πόσο όμορφες θα ήταν κάποια στιγμή να τις δω ντυμένες στα λευκά (έστω υπόλευκα όπως είναι το λουλούδι της ελιάς...) και πόσο τέλειες θα έδειχναν εάν κατάφερναν έστω μία χρονιά να έχουν καρπούς επάνω τους..!
Για τις δικές μου, επειδή απέχουν ακόμα πολύ από το σημείο της ολοκλήρωσης ως δέντρα bonsai, το έχω πάρει απόφαση ότι ίσως να μην προλάβω να τις δω ποτέ ανθισμένες. Βέβαια, συνεχίζοντας να ονειρεύομαι, σκέφτομαι εκείνη την στιγμή, που θα έχουν εκπληρώσει την σχεδιαστική μου ονείρωξη, θα έχουν σχηματίσει τους όγκους που θέλω εκεί που τους θέλω και σε μεταφύτευση ανοιξιάτικη, να κλαδέψω ελάχιστα από φύλλωμα (μόνο τα λαίμαργα) αλλά από ρίζα, αρκετό πράγμα. Λογικά, το φυτό, έχοντας περίσσιο φύλλωμα, θα στρέψει την προσοχή του στο να φτιάξει ρίζα. Άρα, δεν θα συνεχίσει το ίδιο λαίμαργα να αναπτύσει νέα κλαδιά. Εάν καταφέρω να συγκρατήσω τα χέρια μου εκείνη την χρονιά, σκέφτομαι ότι είναι πιθανόν την επόμενη άνοιξη να σώσω να δω λουλούδια στην ελιά, ίσως και καρπούς!!!
Το σίγουρο είναι ότι για να δεις ανθούς, πρέπει να λυπηθείς βλαστούς... Σίγουρα πρέπει να το προγραμματίσει κανείς δύο με τρία χρόνια πριν και εννοείται πρέπει να έχει συμβιβαστεί με το γεγονός ότι το δεντράκι θα ξεφύγει από τα σχεδιαστικά πρότυπα που έχει θέσει ο ίδιος! Αλλιώς, η μοναδική περίπτωση που μπορώ να φανταστώ ελιά bonsai να ανθίζει, είναι όταν μία ελιά θα είναι πλήρης ημερών (και φυλλώματος), θα έχει σταματήσει να δημιουργεί αυτά τα τεράστια απείθαρχα λαίμαργα κλαδιά με μεγάλα μεσοδιαστήματα, και θα συνεχίζει να αναπτύσει τα υπάρχοντα κλαδιά με μικρά όμως μεσοδιαστήματα. Εάν αυτό είναι δυνατόν να συμβεί, τότε θα μπορεί κανείς να μην ενοχλείται από την ανάπτυξη νέων κλαδιών, δεν θα πηγαίνει κάθε χρόνο με διάθεση να "κόψει πράγμα", για να μην πω ότι εάν δεν κόψει μία χρονιά, δεν θα ακυρωθεί τελείως η δουλειά που έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Άρα, εφόσον θα διατηρηθούν οι αναλογίες του δέντρου, ο φροντιστής του ή θα κλαδέψει ελάχιστα ή θα αφήσει εντελώς ήρεμο το δέντρο κι εκείνο θα ανταποδώσει την ηρεμία με άνθη και καρπούς.
[[ -Τώρα που το σκέφτομαι, επειδή έχω ήδη ξεκινήσει μία εναέρια καταβολάδα, εάν με το καλό πετύχει δεν θα πειράξω καθόλου ούτε το ένα ούτε το άλλο φυτό. Έτσι για πειραματισμό..! Έχουν πολλά φετινά ακλάδευτα κλαδιά (βρίσκονται σε καθεστώς απόλυτα ελεύθερης ανάπτυξης λόγω της καταβολάδας...) κι επομένως ίσως του χρόνου να είναι σε θέση να παράξουν λουλούδια! Θα δούμε... ]]
Καλή συνέχεια.