Είναι η εποχή που τα φυτά μας έχουν ξυπνήσει για τα καλά, κι αυτό προσφέρει ευκαιρίες αφενός για εργασίες στα δεντράκια μας κι αφετέρου για επικαιροποίηση των θεμάτων που έχουμε ανεβάσει στο παρελθόν, με νέες εικόνες, καφεδάκι και κους-κους.
Τούτη είναι η δεύτερη κοινή μας άνοιξη, και ο πλάτανος μου έκανε την τιμή να ξυπνήσει από την χειμερία του νάρκη, γεμάτος όρεξη για ζωή. Είχαμε κάποιες μικρές απώλειες σε παλιά κλαδιά, δύο-τρία χαμηλότερα στον κορμό για τα οποία το πόρισμα του ιατροδικαστή ήταν: α/σπάσιμο από προσπάθεια κατοικίδιας γάτας (χρώματος κεραμιδί) να πατήσει για να σκαρφαλώσει στον παρακείμενο τοίχο,
β/τσάκισμα από χέρι ηλικιωμένης κυρίας (εικάζεται ότι ήταν η πεθερά... περιμένω τις αναλύσεις DNA) στην προσπάθειά της να ελέγξει εάν είναι ζωντανό το φυτό,
γ/κλαδί στην πίσω πλευρά που λόγω κακής τοποθέτησης σκιαζόταν από τον τοίχο και την βουκαμβίλια με αποτέλεσμα την αδυναμία παραγωγής επαρκούς χλωροφύλλης και μοιραία...
Όμως, τα έχει αυτά η ζωή. Το σημαντικό είναι ότι ο πλάτανος είναι ζωντανός και ορεξάτος. Του άλλαξα θέση (με κίνδυνο να χάσω το ένα μου νεφρό...), συνεχίζω να τον ποτίζω κατά τρόπον "μπόλικο" (επιστημονική ορολογία!), και πρόσφατα του προσέφερα υπηρεσίες "haute coiffure" άνευ αμοιβής. Συγκεκριμένα, ξανακατέβασα την κορυφή του κατά 50 εκατοστά και συμμάζεψα την περίμετρό του πιο αυστηρά στην κορυφή (πρώτο δεύτερο μάτι) και πιο κατευθυντικά χαμηλότερα, προσπαθώντας παράλληλα να δώσω κωνικότητα στο φύλλωμα και να το συγκρατήσω όσο πιο συμπαγώς είναι εφικτό κοντά στον κορμό.
Τέλος, αφαίρεσα κάποια ξερά τμήματα παλαιών κλαδιών που προεξήχαν από τον κορμό, με όσο πιο επίπεδες τομές μπορούσα, προσμένοντας να επουλωθεί με ομαλό τρόπο ο κορμός. Το ελπιδοφόρο είναι ότι στο σημείο που είχα ένα χαμηλό κλαδί, κοντά στην βάση του κορμού και έσπασε, ξεπετάχτηκαν νέες φύτρες, οπότε θα μπορέσω να συνεχίσω το πλάνο που ήταν να συνεχίσει η ανάπτυξη αυτού του κλαδιού σχεδόν απείραχτη με σοπό την πάχυνση χαμηλά του κορμού δίνοντας καλύτερη κωνικότητα. Είναι το γνωστό "κλαδί-θυσία", αφού ξέρεις εκ των προτέρων ότι κάποια μέρα θα το κόψεις γιατί δεν προσφέρει κάτι στο σχέδιο που έχεις στο μυαλό σου για το δέντρο και που προς το παρόν το αφήνεις να ζήσει γιατί εξηπυρετεί έναν συγκεκριμένο σκοπό.
Επίσης, στην πίσω πλευρά του δέντρου, που επειδή δεν την καλοέβλεπε το φως του ήλιου υπήρχε αναιμική βλάστηση (κι αυτή μας άφησε χρόνους), σήμερα είδα νέα φουσκωμένα μάτια, οπότε ίσως να ευτυχήσω να αποκτήσω νέα κλαδιά σε σημεία που το έχει ανάγκη το φυτό για την αρτιότερη δυνατή εικόνα του. Λίγο αργότερα, ίσως δώσω περισσότερη κλίση προς τα κάτω στο αριστερό μέσο-χαμηλό κλαδί. Θα δούμε...