Ένα βίντεο κάποιου Ιταλού που καλλιεργεί στον κήπο του κλήματα-αμπέλια. Η ηρεμία του είναι παρούσα στην συζήτηση και αυτό θα το έχετε συναντήσει ξανά σε διάφορα βίντεο με μπονσάι. Η μερική ασχολία με τα φυτά φέρνει σιγά-σιγά αυτήν την χαλάρωση και ηρεμία, αλλά και την διάθεση για δημιουργία και προσφορά βοήθειας. Και όπως μου είπε κάποτε μία αγαπητή ψυχή για το αργοπορημένο χόμπυ .για τα μπονσάι ….. θέλω να νοιώθω ζωντανή Γιάννη ακόμα και τώρα που μεγάλωσα…. Ναι μεγαλώσαμε και μπορεί να χάσαμε το τρένο του ανταγωνισμού, αλλά κερδίσαμε κάτι που οι άλλοι δεν θα μπορέσουν να μάθουν παρά μόνο αν κοιτάξουν βαθειά μέσα τους.
. Στο 4,30. Το κλήμα-αμπέλι για κάποιους, φαντάσου, έχει μία γοητεία παράξενη. Είναι σχεδόν η κορυφή μιάς ζωής, η πράξη που πρέπει γίνει. Εσύ μπορείς να έχεις οποιοδήποτε επάγγελμα-ασχολία, να εργάζεσαι ημέρα και νύχτα, αλλά όταν εισέρχεσαι μέσα στον αμπελώνα είναι διαφορετικά. Είναι σαν να αρχίζεις ένα διάλογο με εσένα και με όλο αυτό ου υπήρξε πρίν από εσένα.
. Στο 7,10. Δεν υπάρχει πιά χρόνος για να μείνουμε μαζί με τον χρόνο και δεν υπάρχει πιά η έκπληξη να μαζέψουμε-μυρίσουμε ένα άρωμα. (αιτία το άγχος και το τρέξιμο της σημερινής ζωής).
Στο τέλος η κορύφωση της απόλαυσης των κόπων. Ένα ποτήρι κρασί από τον δικό του το ‘’αμπελώνα’’ !!!
.
http://tv.repubblica.it/copertina/vigne ... 5704?video