Ναι, αλλά με κλαδιά κοτσάνια...[COLLISION SYMBOL]
Στάλθηκε από το GT-N8000 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Πυράκανθος ο ανορθόδοξος!
-
Νικολας72
Topic author - Omono
- Δημοσιεύσεις: 391
- Εγγραφή: 16 Σεπ 2015, 16:49
- Has thanked: 29 times
- Been thanked: 104 times
Πυράκανθος ο ανορθόδοξος!
Πριν από αρκετό καιρό, είχα αναζητήσει πληροφορίες από το forum (...και πολλά άλλα σημεία) για το πως μπορώ να αναπαράξω πυράκανθους. Τότε παρόλο που η αναζήτησή μου έφερε κάποια αποτελέσματα, ωστόσο δεν μπορώ να ισχυριστώ το ίδιο και για την απόπειρά μου...
Ακολούθησα όλες τις οδηγίες για τον τρόπο με τα μοσχεύματα, έκοψα από διάφορα σημεία, πιο φρέσκα πιο παλιά, πιο μικρά πιο μεγάλα, με λιγότερα ή περισσότερα φύλλα, με ορμόνη και χωρίς, κάθετα φυτεμένα ή πλάγια... Το αποτέλεσμα μπορεί χαλαρά να χαρακτηριστεί ως τουλάχιστον παταγώδης αποτυχία! Δεν φύτρωσε τίποτα. Κάποιος βέβαια (εάν δεν με απατάει η μνήμη μου), μου είχε επισημάνει οτι ήταν λάθος η εποχή!
Ο πυράκανθος της σημερινή ιστορίας, ήταν κλωνάρια από φυτοφράχτη του Δήμου που μόλις είχε κουρευτεί (τον χειμώνα που μας πέρασε). Έτσι γυρνώντας μία Δευτέρα βράδυ από τα γήπεδα 5Χ5, 7Χ7, κλπ, που πάμε και παραμυθιάζουμε τους εαυτούς ότι ακόμα μπορούμε να κλωτσήσουμε το τόπι, τον είδα να κείτεται στο έδαφος αβοήθητος. Από φιλεσπλαχνική ευαισθησία, σταμάτησα να δω πώς μπορώ να βοηθήσω. Ευτυχώς, είχα πρόσφατα αναβαθμίσει την μικρή συλλογή εργαλείων που πάντα κουβαλώ στο αυτοκίνητο με ένα φτηνό κλαδευτήρι κι ένα ζευγάρι γάντια.
{Σημείωση: μήπως πρέπει να πάω να το κοιτάξω, που όσοι κάτοχοι Ι.Χ. οχημάτων γνωρίζω, συνηθίζουν να κουβαλούν ένα σετ κατσαβίδια, καμιά πένσα και μια σειρά γερμανικά πολύγωνα κλειδιά, ενώ εγώ έχω σε μόνιμη βάση ένα φτυαράκι, ένα τζουγρανάκι, σακούλες, σουγιαδάκι με πριόνι, και τώρα και κλαδευτήρι?}
Με χαρακτηριστική άνεση, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, άρχισα στις 11:00 το βράδυ να ελέγχω τα καλύτερα κλωνάρια και να στοιβιάζω μερικά από αυτά στο πορτ μπαγκάζ του Renault μου. Κι είχε θυμάμαι ένα διαολεμένο αέρα, που φοβόμουν μήπως μου γυρίσει κανένα κλαδί στα μάτια και αρχίσω να βλέπω τον κόσμο τρύπιο... Τα κλωνάρια μεταφέρθηκαν σπίτι, όπου τα ξεχώρισα και από διαφόρα πάχη διάλεξα τμήματα τα οποία αποφύλλωσα μερικώς, κλάδεψα έντονα και τέλος βύθισα σ' ένα κουβά με νερό.
Μετά τον πρώτο μήνα, κοντεύαμε Χριστούγεννα κι εγώ μία στις δεκαπέντε άλλαζα το νερό και έλεγχα εάν είχε βγεί κανένα ριζίδιο. Είχε περάσει κι ο Γενάρης, κι ακόμα δεν είχα το παραμικρό σημάδι ότι επρόκειτο να έχω κάποια εξέλιξη στα κλωνάρια. Κάπου στα μέσα του Φλεβάρη, παρατήρησα ότι τα φύλλα που είχα αφήσει στα κλωνάρια δεν είχαν πέσει. Μπορεί να είχαν χάσει λίγη από την πρασινάδα τους, όμως παρέμεναν στην θέση τους. Αυτό ήταν το μόνο αισιόδοξο μήνυμα που μου δώσαν. Μέχρι τον Μάρτιο (αργά), που στα "μάτια" των προηγούμενων φύλλων είδα λίγα μικρά νέα φυλλαράκια. Τότε ήταν που αποφάσισα να το συνεχίσω. Πήρα την γλάστρα της φωτογραφίας, Έβαλα μπόλικο χαλίκι στον πάτο, το φυλλόχωμα που έχω από τις πλαγιές του Πηλίου και το κοτσάνι που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν μόνο στο νερό και δεν είχε βγάλει ίχνος ρίζας. Παρόλα αυτά εδώ και περίπου τέσσερις εβδομάδες που βρίσκεται στην γλάστρα, όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται ο πυράκανθος, αλλά δέιχνει να έχει προσαρμοστεί και να έχει όρεξη για ανάπτυξη. Απολαύστε τον... ... εδώ έν κοντινό στα νέα φύλλα.
Το ερώτημα είναι: υπάρχει περίπτωση να την βγάλει καθαρή...??? Θα δείξει, λέω εγώ... Εσείς?
Ακολούθησα όλες τις οδηγίες για τον τρόπο με τα μοσχεύματα, έκοψα από διάφορα σημεία, πιο φρέσκα πιο παλιά, πιο μικρά πιο μεγάλα, με λιγότερα ή περισσότερα φύλλα, με ορμόνη και χωρίς, κάθετα φυτεμένα ή πλάγια... Το αποτέλεσμα μπορεί χαλαρά να χαρακτηριστεί ως τουλάχιστον παταγώδης αποτυχία! Δεν φύτρωσε τίποτα. Κάποιος βέβαια (εάν δεν με απατάει η μνήμη μου), μου είχε επισημάνει οτι ήταν λάθος η εποχή!
Ο πυράκανθος της σημερινή ιστορίας, ήταν κλωνάρια από φυτοφράχτη του Δήμου που μόλις είχε κουρευτεί (τον χειμώνα που μας πέρασε). Έτσι γυρνώντας μία Δευτέρα βράδυ από τα γήπεδα 5Χ5, 7Χ7, κλπ, που πάμε και παραμυθιάζουμε τους εαυτούς ότι ακόμα μπορούμε να κλωτσήσουμε το τόπι, τον είδα να κείτεται στο έδαφος αβοήθητος. Από φιλεσπλαχνική ευαισθησία, σταμάτησα να δω πώς μπορώ να βοηθήσω. Ευτυχώς, είχα πρόσφατα αναβαθμίσει την μικρή συλλογή εργαλείων που πάντα κουβαλώ στο αυτοκίνητο με ένα φτηνό κλαδευτήρι κι ένα ζευγάρι γάντια.
{Σημείωση: μήπως πρέπει να πάω να το κοιτάξω, που όσοι κάτοχοι Ι.Χ. οχημάτων γνωρίζω, συνηθίζουν να κουβαλούν ένα σετ κατσαβίδια, καμιά πένσα και μια σειρά γερμανικά πολύγωνα κλειδιά, ενώ εγώ έχω σε μόνιμη βάση ένα φτυαράκι, ένα τζουγρανάκι, σακούλες, σουγιαδάκι με πριόνι, και τώρα και κλαδευτήρι?}
Με χαρακτηριστική άνεση, σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, άρχισα στις 11:00 το βράδυ να ελέγχω τα καλύτερα κλωνάρια και να στοιβιάζω μερικά από αυτά στο πορτ μπαγκάζ του Renault μου. Κι είχε θυμάμαι ένα διαολεμένο αέρα, που φοβόμουν μήπως μου γυρίσει κανένα κλαδί στα μάτια και αρχίσω να βλέπω τον κόσμο τρύπιο... Τα κλωνάρια μεταφέρθηκαν σπίτι, όπου τα ξεχώρισα και από διαφόρα πάχη διάλεξα τμήματα τα οποία αποφύλλωσα μερικώς, κλάδεψα έντονα και τέλος βύθισα σ' ένα κουβά με νερό.
Μετά τον πρώτο μήνα, κοντεύαμε Χριστούγεννα κι εγώ μία στις δεκαπέντε άλλαζα το νερό και έλεγχα εάν είχε βγεί κανένα ριζίδιο. Είχε περάσει κι ο Γενάρης, κι ακόμα δεν είχα το παραμικρό σημάδι ότι επρόκειτο να έχω κάποια εξέλιξη στα κλωνάρια. Κάπου στα μέσα του Φλεβάρη, παρατήρησα ότι τα φύλλα που είχα αφήσει στα κλωνάρια δεν είχαν πέσει. Μπορεί να είχαν χάσει λίγη από την πρασινάδα τους, όμως παρέμεναν στην θέση τους. Αυτό ήταν το μόνο αισιόδοξο μήνυμα που μου δώσαν. Μέχρι τον Μάρτιο (αργά), που στα "μάτια" των προηγούμενων φύλλων είδα λίγα μικρά νέα φυλλαράκια. Τότε ήταν που αποφάσισα να το συνεχίσω. Πήρα την γλάστρα της φωτογραφίας, Έβαλα μπόλικο χαλίκι στον πάτο, το φυλλόχωμα που έχω από τις πλαγιές του Πηλίου και το κοτσάνι που μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν μόνο στο νερό και δεν είχε βγάλει ίχνος ρίζας. Παρόλα αυτά εδώ και περίπου τέσσερις εβδομάδες που βρίσκεται στην γλάστρα, όχι μόνο δεν διαμαρτύρεται ο πυράκανθος, αλλά δέιχνει να έχει προσαρμοστεί και να έχει όρεξη για ανάπτυξη. Απολαύστε τον... ... εδώ έν κοντινό στα νέα φύλλα.
Το ερώτημα είναι: υπάρχει περίπτωση να την βγάλει καθαρή...??? Θα δείξει, λέω εγώ... Εσείς?
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
If you can DREAM it,
you can DO it..!
you can DO it..!